Hugo Race: (almost) the whole story

Aναμφισβήτητα όταν αναφερόμαστε στον Hugo Race σίγουρα στο μυαλό μας έρχεται η εικόνα ενός από τους πλέον χαρισματικούς, και ιδιοφυείς καλλιτέχνες που έχει αναδείξει ποτέ η Αυστραλία.
Ορμώμενος από τη Μελβούρνη, και από έφηβος έως και σήμερα, που διανύει τα χρονιά της ωριμότητας, και έχοντας ταξιδέψει στις πέντε ηπείρους, με βάση είτε το Λονδίνο, είτε το Βερολίνο και τα τελευταία είκοσι χρόνια τη Κατάνια (ζει μόνιμα εκεί από το 1989), συνεχίζει το ταξίδι της αναζήτησης, της δημιουργίας και της έκφρασης μέσα από πολλούς και ποικίλους μουσικούς χώρους - θεωρητικά ασύμβατους μεταξύ τους – άλλοτε με groups, άλλοτε μόνος και άλλοτε μέσα από συνεργασίες.
Εν κατακλείδι … αυτός, ο multi-instrumental μουσικός, στιχουργός ,παραγωγός, συνθέτης, κλπ, με τριάντα. ίσως και πλέον χρόνια ανάμειξης στα μουσικά δρώμενα, … δεν θα πάψει να μας συγκινεί, είτε θετικά είτε αρνητικά (ελάχιστα) με το πολύπλευρο ταλέντο του.
Αλλά ας δούμε (σχεδόν) όλη την ιστορία του και να τα πάρουμε με τη σειρά:

Plays With Marionettes (1981-1983)

Κάπου στα μέσα του 1980, ο Hugo Race στη κιθάρα, με τον Robin Cosinader στα πλήκτρα και τον Brian McMahon στο σαξόφωνο, (οι δυο πρωτοι ειχαν συνυπάρξει στους εφήμερους και μάλλον παντελώς άγνωστους Dum Dum Fit), ονειρεύεται και φιλοδοξει να δημιουργήσει ένα μουσικό σχήμα συμφωνο και αναλογο των εξελίξεων της τότε underground σκηνής, έχοντας ως πρότυπο τα τότε local ινδάλματα, όπως οι Birthday Party,οι Moodists, κλπ. Με την προσθήκη τυμπάνων και μπάσου, το 1981, οι Plays With Marionettes θα λάβουν σάρκα και οστά. Το ηχητικό αποτέλεσμα: post-punk με jazzy και bluesy πινελιές. Το όνειρο όμως δεν θα κρατήσει πολύ. Οι σποραδικές εμφανίσεις σε συνάρτηση με τις ελάχιστες ηχογραφήσεις θα επιφέρουν γκρίνια, θυμούς, έριδες και έτσι, αναποφευκτα θα διαλυθουν στα μεσα του 1983. Στο σύντομο βίο τους θα ηχογραφήσουν ένα single, με το εξΑΙΡΕΤΙΚΟ ‘Hellbelly’ να πρωταγωνιστει και να εμφανίζεται σε μερικές συλλογές , τρεις τον αριθμο,καθώς κι ένα split single.

band members:
Hugo Race - Vocals, Guitar
Robin Casinader – Keyboards
Brian McMahon – Saxophone
Frank Trobbiani – Drums
Dave Last – Bass
Nick Seymour - Bass (replaced D.Last)
Ed Clayton-Jones – Guitar



more Marionettes

Στα τέλη του 1983 και μετά τη διάλυση των Birthday Party, ο Hugo Race θα προσχωρήσει στο νεο σχήμα του Cave, τους Bad Seeds. Θα ακολουθήσουν οι συναυλίες, η ηχογράφηση του πρώτου δίσκου των κακών σπόρων “from her to eternity” και οι περιοδείες σε Ευρώπη και Αμερική. Αναζητώντας όμως κάτι πιο προσωπικό και διαφορετικό και κυρίως την απεμπλοκή από το άρμα του Cave, (μην έχοντας τον αέρα και τo χώρο που θα ήθελε), κάπου εν έτει 1984 θα αποχωρήσει. Θα συμμετέχει όμως, ως guest σε μεταγενέστερες δουλειές αυτων.
Έτσι λοιπόν το επόμενο βήμα του ,όπως αναγράφεται και στην ιστορία ,θα είναι οι:

The Wreckery (1985-1988)

Έχοντας λοιπόν επιστρέψει στα πάτρια εδάφη ανανεωμένος και φορτωμένος (τρόπω τινά), με νέες εικόνες, σκέψεις, και ιδέες, θα προσεγγίσει και επιστρατεύσει τους παλιούς και γνώριμους - από Plays With Marionettes εποχής - φίλους και ιδού οι Wreckery. Από post-punk ο ήχος θα μεταμορφωθεί σε κάτι που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε και εναλλακτικό, παρακμιακό, swampy blues με κάποιες jazzy νότες. Πολύ γρήγορα θα κινήσουν τόσο πολύ το ενδιαφέρον του κόσμου, που με τόσο πιστούς και φανατικούς φίλους στο πλευρό, να τους ακολουθούν παντού, θα ανακηρυχθούν το νέο μεγάλο cult group της ανεξάρτητης και εναλλακτικής σκηνής. Έχοντας ολοκληρώσει την ηχογράφηση του εκπληκτικού "Laying Down Law" και όπως έμελλε τελευταίου album τους, στις 24 Απριλίου του 1988, θα πραγματωθεί και η τελευταία ζωντανή τους εμφάνιση στο Union House of Melbourne University. Όμως το 2008 και είκοσι χρόνια αργότερα, ενόψει της κυκλοφορίας του "Past Imperfect", μιας συλλογής 24 αυστηρά επιλεγμένων τραγουδιών, που θα αντανακλούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την όλη πορεία τους, θα επανασυνδεθουν για μια σειρά εμφανίσεων all-around downunder, με τη συμμετοχή ολων των αυθεντικών μελών.

the band
Hugo Race - vocals, guitar
Ed Clayton-Jones - guitar
Robin Casinader -drums
Charles Todd - saxophone & horns
Nick Barker - bass

the stuff
I Think This Town Is Nervous ep (1985)
Yeh My People ep (1987)
Here At Pains Insistence lp (1987)
Laying Down Law lp (1988)
Ruling Energy ep (1988)
Past Imperfect lp (2008)




και επίσης δείτε:
Body Like A Stone
No Shoes For This Road

Hugo Race and the True Spirit (1989-present)

Έχοντας πλέον από το 1989 εγκατασταθεί μόνιμα στην Ευρώπη, ο Hugo θα συνεχίσει τη μουσική του διαδρομή, πατώντας πάνω σε παλιούς γνώριμους ήχους, αλλά και νέους πιο πειραματικούς . Στο πλευρό του αυτή τη φορά θα βρίσκεται, όχι μια μπάντα αλλά μια κολλεκτιβα μουσικών οι True Spirit. Με τους μουσικούς να εναλλάσσονται στα όργανα, να έρχονται και να απέρχονται τακτικότατα, ανάλογα πάντοτε με το ηχητικό κλίμα, τις πειραματικές διαθέσεις, τις ανάγκες και προσταγές του κάθε εγχειρήματος. Έτσι λοιπόν , μετά από τόσα χρόνια και τους πάμπολλους μουσικούς να παρελαύνουν, οι True Spirit θα έχουν κυκλοφορήσει δώδεκα studio και δυο live albums, χωρίς να αποκλείεται κάτι καινούριο με τον οίστρο που τους διακρίνει.

the musicians:
Hugo Race (vocals, guitar, bass, organ, saxophone, electronics), Bryan Colechin (bass, backing vocals, guitar), Robin Casinader (violin, mandolin, keyboards, cello, 1987), John Murphy (percussion, 1987), Chris Wilson (harmonica, 1987), Nick Barker (bass, guitar, 1987), Chris Hughes (drums, percussion, electronics, 1989-present), Rainer Lingk (banjo, bass, guitar, 1989), Ralf Droge (trombone, saxophone, keyboards, guitar, accordion, 1989-96), John Molineux (harmonica, 1989-96), Ronnie Hartwig (bass, guitar, 1991), Michelangelo Russo (harmonica, trumpet, trombone, electronics, 1995-present), Nico Mansy (keyboards, synthesizer, bass, percussion, harmonica, 1997-present), Marta Collica (keyboards, backing vocals, 1999-present), Brett Poliness (drums, 2003-present)

the music
Rue Morgue Blues (1989), Earls World (1990), Second Revelator (1991), Spiritual Thirst (1993), Valley Of Light (1996), Wet Dream (1997), Chemical Wedding (1998), Last Frontier (1999), The Goldstreet Sessions (2003), Live In Monaco (2005), 2005 - Ambuscado (2005), Taoist Priests (2006), 53rd State (2008),
Live in Wołów Jail (2009)





Hugo Race (Solo Carrier)
Stations Of The Cross (1994)
Between Hemispheres (2009)
Fatalists (2010)

Και από τις πολλές συνεργασίες μερικές που χρίζουν ιδιαίτερης αναφοράς είναι:
Sepiatone
2001 - In Sepiatone
2005 - Darksummer
2008 - An Introduction To Sepiatone
Sepiatone - Sepiatone

Transfargo
2003 - Mil Transit
Transfargo - Mostar

The Merola Matrix
2004 - The Merola Matrix
Live Show 2008

Dirtmusic
2007 - Dirtmusic
2008 - In The Desert



Και τέλος για να ολοκληρώσουμε το προφίλ, να προσθέσουμε και την ιδιότητα του ηθοποιού, έχοντας παιξει μικρούς ρόλους στις ταινίες:
Dogs In Space (1986), In Too Deep (1990) και Queen Of The Damned (2002). ΤΕΛΟΣ!!!!