Συνήθως κάποιες
βόλτες μ αρέσει να τις κάνω μόνος,
μοναχικές τις ονομάζω και ο λόγος είναι
ότι ιδέα δεν έχω που θα καταλήξουν.
Επί παραδείγματι
κάποια φορά που η περιέργεια μου με
οδήγησε σ ένα εγκαταλειμμένο μεταλλείο
βρήκα κάποιο γεράκο καθισμένο μπροστά
σ ένα ετοιμόρροπο κατάλυμα.
- -τι κάνεις εδώ?
- -είμαι φύλακας
- -μα το έχουν εγκαταλείψει εδώ και χρόνια
- -Είμαι φύλακας στο μεταλλείο. (ανασηκώνοντας τους ώμους)
Έμενε εκεί χρόνια
μόνος παρέα με τις γάτες, μας πήρε πάνω
από πέντε ώρες ξεναγώντας με στα
ερείπια....
Μία άλλη φορά μ
έναν κλειδούχο του ΟΣΕ βγάλαμε σχεδόν
όλη την βάρδια του στις ράγες ενός
σταθμού αλλάζοντας τις γραμμές των
συρμών......
Έτσι τις προάλλες κοντοστάθηκα στη πρόσοψη ενός ουζερί-καφενείου.
Μου αρέσουν τα
γραφικά καφενεία με τις γέρικες φιγούρες μέσα, μπήκα με πρόθεση να πιω
έναν ελληνικό καφέ.
Τι το ΄θελα, φάτσα κάρτα αυτός, ο ανεκδιήγητος .
Τα έτη του, 70
δίχως ακουστικά βαρηκοΐας και 23 με ακουστικά, το
σύνολον 93 συναπτά, την τύχη μου μέσα
εκείνη την ήμερα τα είχε ξεχάσει, επίτηδες
τα ξεχνούσε μου είπαν οι άλλοι για να
μην τους ακούει, τους είχε βαρεθεί μου
είπε κάποια στιγμή σε ανύποπτο χρόνο ο
ίδιος κι έτσι όλοι φωνάζανε μες στην
τρελή χαρά, επίτηδες το έκανε συμπέρανα
κι εγώ μετά, για να γίνει νταβαντούρι.
Η μούρη του μου
θύμισε Μπουκόφσκι ή μποέμ τύπο βγαλμένο από τα καφενεία της
Καρτιέ Λατέν, πιθανότατα θείο λάθος τον ξέβρασε στο σήμερα, χωρίς τα ακουστικά για να μας παιδεύει, τουλάχιστον ας είχε κοτσάρει ένα γαρύφαλλο στο
πέτο έτσι για το image...
-Κοπάνα το κοπάνα το και μην φοβάσαι θάνατο (τραγούδαγε πίνοντας)...
-Κάτσε μου λέει
να τα κοπανίσουμε, κάτσε, και μετά πάμε
για καντάδες.
-Εάν είναι για
καντάδες κάθομαι (την χημεία μου την
μαύρη που τους βρίσκω κάτι τέτοιους)
- -Εγώ είμαι κανταδόρος (φώναξε δυνατά)
- -Αααα!!! ωραία καντάδες
- -Κανταδόρος λέω
- -και εγώ αυτό λέω, κανταδόρος
- -Ναι ναι κανταδόρος (τραγουδιστά) κοπάνα το, κοπάνα το και μην φοβάσαι θάνατο....
- -Το πρωινό μου το μαύρο, μπλέξαμε...
- -Είμαι και στον σύλλογο, παγκόσμιος ο σύλλογος μας, έχω και ταυτότητα, έχει και σφραγίδες, να (δείχνει) Παγκόσμιος λεχρίτης...
Δια του λόγου
το αληθές.
... και περνάγανε
οι ώρες κι ερχόντουσαν τα τσίπουρα κι
ο κανταδόρος τάβλα μ έκανε δεν ήξερα
προς τα πού βρίσκεται η πόρτα να φύγω να
πάω να γραφτώ στον σύλλογο τους ως ενεργό
μέλος, στην κατάσταση μου σίγουρα θα με
γράφανε δεν χωράει αμφιβολία.
Είχε και ταυτότητα, είχε και σφραγίδες, πιστοποιημένα πράγματα...
Είχε και ταυτότητα, είχε και σφραγίδες, πιστοποιημένα πράγματα...
-Λιάρδα γίναμε
κανταδόρε μου και με την βούλα...
-Ας μας αποκαλέσει κάποιος γαλατάδες αν τολμάει...
-Ας μας αποκαλέσει κάποιος γαλατάδες αν τολμάει...
