Φωτογραφικός κόκκος

Επτά συναπτά έτη, πέρασαν από τότε που άγγιξα τελευταία φορά εκείνο το φωτογραφικό κασελάκι με επένδυση αλουμινίου, ξέρετε από αυτά που τα αγοράζουν οι φωτογράφοι για να πουλάνε μούρη, λες και το κύρος ή η αξία του φωτογράφου κρίνεται από την επένδυση αλουμινίου, anyway ήμουν μικρός τότε που το αγόρασα, να με συγχωρήσετε.

Τι έλεγα ααα! Ναι..

Εκεί μέσα λοιπόν είχα φυλακίσει τότε 2 υπέροχα μωρά,  δυο μωρά που συντρόφευαν την παλάμη μου από το 1989, μέχρι που αποφάσισα να ασχοληθώ με τα καταραμένα pixel,  μην προτρέχεται δεν πρόκειται  για σύνεργα αυνανισμού για κάτι άλλο μιλάμε, αλλά τι λέγαμε? ααα ναι, εν έτη 1989 αποφάσισα να δώσω την F301 κοψοχρονιά… όχι δεν ήθελα να πω αυτό, κάτι άλλο ήθελα να πω, α ναι…

Για το κασελάκι λέγαμε , το άνοιξα λοιπόν και….

Σαν να μην πέρασε μια μέρα, ήταν εκεί και περίμεναν, καρτερικά, ούτε ίχνος σκόνης, τουλάχιστον σε κάτι ωφέλησε η επένδυση αλουμινίου. Πήρα στο χέρι το πρώτο μωρό, κάπως ένιωσα, (αποφεύγω να πω συγκίνηση για να μην προκαλέσω τα χλευαστικά σχόλια του Frankroo), τι λέγαμε? Ά ναι… εστιακής απόστασης 50 mm f1,4  (ενώ ο ευρυγώνιος των 20 mm που αγαπώ ιδιαίτερα ήταν στο δεύτερο μωρό)   το χέρι μου αυτόματα πήγε στον δακτύλιο εστίασης γυρίζοντας το δεξιά κι υστέρα αριστερά, σα να μη πέρασε μια ώρα, κανένα κόλλημα, ούτε στεγνά γράσα, τίποτα.  Γυρίζω τον δακτύλιο διαφράγματος, μέγιστο ανοικτό, ελάχιστο κλειστό, πατώντας ταυτόχρονα το κουμπί ελέγχου βάθους πεδίου , η ίριδα έτρεξε να ανταποκριθεί ξαφνιασμένη μετά από την απραγία των χρόνων.

Άνοιγμα της πλάτης , οι κουρτίνες του κλείστρου πεντακάθαρες λες και είχε περάσει ο Rank με ξεσκονόπανο, έμεινα έκπληκτος.

Ο δάκτυλος μου στον μοχλό προώθησης του φιλμ, οπλίζει, ενώ παράλληλα ένας δάκτυλος του αλλού μου χεριού έβαζε χρόνο έκθεσης 1/500 sec ένα γρήγορο κλικ ακολούθησε, κι ύστερα, ο χρόνος που τσουλάει αγέρωχα περιορίζεται στο 1/15  sec, έτσι μπόρεσα να ακούσω το άνοιγμα και το κλείσιμο της κουρτίνας του κλείστρου, ουσιαστικά double click, με ελάχιστη χρονοκαθυστέρηση ένιωσα ικανοποιημένος.

Στα χωρίσματα της κασέλας δυο φιλμ 400σαρια TMax, παίρνω το ένα στο χέρι, κοιτάζοντας την ημερομηνία λήξης, έλεγε Jun 2004, έτσι μπόρεσα να υπολογίσω την τελευταία φορά που έπιασα στα χέρια μου τα δυο αυτά υπέροχα μωρά, φυσικά μιλάμε για την F3 και την FM2 της Nikon,

Περιχαρής φόρτωσα το φιλμ στην μηχανή το πρώτο κλικ ακούστηκε, ο μοχλός επαναφοράς του φιλμ γύρισε δεξιόστροφα…

 Κι έτσι ένας Punk είναι έτοιμος, με φιλμάτη φωτογραφική μηχανή και ληγμένα φιλμ στην αυριανή φωτογραφική του εξόρμηση,

να κάνει τέχνη…τάχα μου δήθεν....