Βιώνουμε αυτό που μας αξίζει...

 Το να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα σου, τις ιδέες σου, την γνώμη σου, την άποψη σου, θέλει κότσι και κάκαλα και δεν εννοώ την εκφαντική έκφραση μιας όποιας άποψης με πυγμή και σθένος σε ένα θεωρητικό επίπεδο με ρητορικό λόγο σε ένα τραπέζι φίλων ή στο γυαλί της αποχαύνωσης ή στα ευφάνταστα πληκτρολόγια των social media ή στα έδρανα ενός κοινοβουλίου. Διότι αυτό που βιώσαμε αυτές τις μέρες είναι η υπερπλήρωσις, ο πλεονασμός του “οι απόψεις διίστανται”. Πληθώρα απόψεων παρελαύνουν αναίμακτα και εκ του ασφαλούς καναπέως διότι η άποψη είναι σαν την κωλοτρυπίδα, άπαντες έχουν από μία και ευκαιρίας δοθείσης την εκφράζουν ποικιλοτρόπως, άσχετο αν καταλήγει σαν οσμηρό, ηχηρό αέριο, άχρωμο, πλασμένο και ορμώμενο εκ του απευθυσμένου, απευθυνόμενο σε μια πολιτεία γονατισμένη, κατακρεουργημένη, με υπαίτιους και ηθικούς αυτουργούς που εκλιπαρεί προς πάσα κατεύθυνση ζητιανεύοντας την ύπαρξή της και την αξιοπρέπεια της. Εκφράζεται όμως από πρωθυπουργό, υπουργούς, τους παρατρεχάμενους, τους αντιπάλους, τους αντίπαλους των αντιπάλων, τα κόμματα τους, τους εθνικιστές, τους εξουσιαστές, τους αντιεξουσιαστές, τις συντεχνίες, τα σωματεία, τους οργανισμούς, τους δημοσιογράφους, τους από πρόθεση αρθρογράφους επί παντός επιστητού, τη Σάρα την τραγουδίστρια, τη Μάρα την ηθοποιό, τους ηθικούς και ανήθικους, τον παπά, τον γείτονα μου, εμένα και τον κακό μας τον φλάρο...

  Κι έρχεται τώρα ένας κάποιος Ρωμανός στην απέναντι όχθη, 20αρης, τσογλάνι, μόνος, κατάμονος, αποφασισμένος όμως ορθώνει ανάστημα και μας φτύνει κατάμουτρα τις αξίες του μίζερου βίου μας και της έκρυθμης πολιτείας μας, χωρίς καλάσνικοφ αυτή την φορά, με όπλο του, ένα δικαίωμα ασήμαντο, την αποφασιστικότητα του και την ίδια του την ζωή,  ξεμπροστιάζει αυτό το εφαρμοσμένο έκτρωμα που ονομάζουμε δημοκρατικό τάχα μου πολίτευμα με τα χειροπιαστά του αποτελέσματα ορατά προς πάσα κατεύθυνση.

Σίγουρα είναι ο νικητής όποια κι αν ήταν η έκβαση και το αποτελέσμα του αγώνα του, έναν αγώνα που τον ξεκίνησε μόνος του, τον τελείωσε μόνος του και τον κέρδισε μόνος του, ακόμη και αυτοί οι αλληλέγγυοι από την εδώ όχθη ήταν, ποτέ κανείς μας δεν τόλμησε να περάσει στην απέναντι όχθη και να διεκδικήσει τα αυτονόητα, πέραν μερικών εξαιρέσεων,  υποκριτές είμαστε, αυτό που μας αξίζει βιώνουμε, την πολιτεία που μας αξίζει και να την χαιρόμαστε...

Airesias (Ένας κάποιος χρήστης των social media που πουλάει μούρη εκ του ασφαλούς)

Άντε και καλή τύχη μάγκα...