Πάρτυ στον 13ο όροφο

 Αφού σουλατσάρισε για κάνα μισάωρο χωρίς να συναντήσει ούτε έναν αλιγάτορα σε όλο το οικοδομικό τετράγωνο, έφτασε μπροστά στα σκαλιά του "κτιρίου" που τόσα είχε ακούσει.
  Μια ματιά έριξε πίσω του και είδε να απομακρύνεται, σέρνοντας χαρακτηριστικά τα πόδια του, το πλάσμα που βολτάριζε σιωπηλό μαζί του τόση ώρα.
  Πέταξε το τσιγάρο και ταυτόχρονα άνοιξε το πακέτο για να βγάλει άλλο ένα. Άδειο.. τελικά η βόλτα μάλλον κράτησε πολύ παραπάνω από μισάωρο. Σήκωσε ψηλά το κεφάλι να καλοκοιτάξει το "κτίριο". Για μια στιγμή του φάνηκε ότι έχει σχήμα πυραμίδας. Προσπάθησε να μετρήσει τους ορόφους και τους έβγαζε τη μία εννιά, την άλλη δέκα. Εξυσε την κιτρινωπή γενειάδα του και κατέβηκε τα σκαλιά προς τη ρημαγμένη είσοδο και το παμπάλαιο ασανσέρ. Ίσα που χωρούσε μέσα, άναψε τον αναπτήρα και έριξε μια ματιά στα κουμπιά των ορόφων. Όλα διαλυμένα, ακόμη κι αυτό του 13ου ορόφου. Άναψε και πάλι τον αναπτήρα για να διαβάσει ένα χειρόγραφο αυτοκόλλητο δίπλα στο δεκατρία. "ΤΟ ΠΆΡΤΙ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΠΡΟΣΟΧΉ ΜΌΝΟ ΆΝΟΔΟΣ, ΣΚΕΦΤΕΊΤΕ ΔΙΣ"
  Μια φορά το σκέφτηκε και μουρμούρισε "δε γαμείς" χώνοντας το δάχτυλο στη τρύπα του μπουτόν....
  Αντίο Ρόκυ, θα μας λείψεις. Μας το λεγες απ' το '65.